09.09.2019 - een liefdesgedicht - un poème d'amour

Voor deze nazomerdagen, een mooi liefdesgedicht.
Het is van de hand van Hans Andreus (1926 – 1977)

Voor de dag van morgen

Wanneer ik morgen doodga

vertel dan aan de bomen

hoeveel ik van je hield.

Vertel het aan de wind

die in de bomen klimt

of uit de takken valt

hoeveel ik van je hield.

Vertel het aan een kind

dat jong genoeg is om het te begrijpen.

Vertel het aan een dier

misschien alleen door het aan te kijken.

Vertel het aan de huizen van steen,

vertel het aan de stad

hoe lief ik je had.

Maar zeg het aan geen mens,

ze zouden je niet geloven.

Ze zouden niet willen geloven dat

alleen maar een man

alleen maar een vrouw

een mens een mens zo liefhad

als ik jou.

Ik heb het indertijd zo vertaald:

                                                                                                                                                                                                                              

Lorsque demain, je mourrai,

dis aux arbres

combien je t’aimais.
Dis-le au vent qui grimpe aux arbres

ou qui tombe des toits

combien je t’aimais.

Dis-le à un enfant qui soit assez jeune pour comprendre.
Dis-le peut-être à un animal,

rien qu’en le dévisageant.
Dis-le aux demeures de pierre.
Dis-le à la ville,

combien je t’aimais.
Mais ne le dis à personne -

nul ne pourrait croire

qu’un homme

qu’une femme

qu’une personne ait aimé une personne autant

que moi toi.